Zaproszenie na seminarium: Podążając tropem skażenia. O międzygatunkowych opowieściach w cieniu katastrofy nuklearnej
Zespół Antropologii Niezdyscyplinowanej ZAND przy Ośrodku Etnologii i Antropologii Współczesności w IAE PAN zaprasza na seminarium, które odbędzie się we wtorek 8 listopada 2022 roku, o godz. 17:00 (on-line).
Gościem będzie Aleksandra Brylska, która wygłosi referat: Podążając tropem skażenia. O międzygatunkowych opowieściach w cieniu katastrofy nuklearnej.
Aleksandra Brylska jest doktorantką w Międzynarodowym Programie Doktoranckim „Natura-Kultura" na Wydziale „Artes Liberales" Uniwersytetu Warszawskiego. Pracuje nad rozprawą doktorską dotyczącą statusu środowiskowego i kulturowego przestrzeni postnuklearnych na strefach wykluczenia wokół elektrowni jądrowej w Czarnobylu oraz Fukushimy Daiichi w Japonii. Jest kierowniczką grantu badawczego, pt. (Bio)dyskurs po Katastrofie. Naturalno-kulturowy status katastrof jądrowych w Czarnobylu i Fukushimie (nr 2019/33/N/HS2/00268). Otrzymała nagrodę Fulbright Junior Research Award na rok 2022-2023 i obecnie jest na stażu badawczym w Massachusetts Institute of Technology. Jej zainteresowania badawcze obejmują humanistykę środowiskową, refleksję nad relacją człowieka z ziemiami zdegradowanymi oraz statusem śmieci w antropocenie.
Informacja o problematyce
W wyniku trzęsienia ziemi i tsunami, które nawiedziło Japonię 11 marca 2011 roku, awarii uległa lokalna elektrownia jądrowa Fukushima Daiichi. Ofiarami katastrofy elektrowni nie byli jedynie mieszkańcy prefektury Fukushima, ale całe sieci relacji międzygatunkowych. Rośliny i nie-ludzkie zwierzęta stały się równoważnymi aktorami w snuciu opowieści o awarii. Tragedia z marca 2011 roku w Japonii, będąca spleceniem kataklizmu z technologiczną awarią oraz katastrofą klimatyczną pokazują, że o po-katastroficznym krajobrazie, pamięci i rzeczywistości nie można już opowiadać bez uwzględnienia historii nie-ludzkich bytów. Jednak wbrew pozorom nie jest to optymistyczna narracja o międzygatunkowym, wspólnotowym przetrwaniu, ale relacja z negocjowania i często wywalczania nowych form przeżycia w toksycznej rzeczywistości. Wystąpienie, oparte na badaniach terenowych i wywiadach przeprowadzonych w lutym 2018 roku w prefekturze Fukushima i strefie wykluczenia wokół elektrowni, będzie skupione na tym, jak o katastrofie opowiada się wraz ze zwierzętami i roślinami. W tle rozważań będzie się znajdować pytanie o to, czy pisząc i myśląc o współczesnych katastrofach (nie tylko) technologicznych jesteśmy w stanie wyjść poza antropogeniczną perspektywę oraz o to, czy radioaktywne dziki mogą naprawdę przemówić własnym głosem.