Teatr przy stole / Stół przy Wybrzeżu - 23 stycznia 2017, godz. 18.30, „Klara Zach. Rekonstrukcja" Zuzanny Bućko i Szymona Bogacza

odsłona czwarta

Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, Katedra Dramatu, Teatru i Widowisk Uniwersytetu Gdańskiego oraz Teatr Wybrzeże zapraszają na kolejne spotkanie w ramach projektu Teatr przy Stole/Stół przy Wybrzeżu.

W poniedziałek, 23 stycznia o godzinie 18.30 aktorzy Teatru Wybrzeże, pod opieką artystyczną Michała Kurkowskiego, przeczytają dramat Zuzanny Bućko i Szymona Bogacza „Klara Zach. Rekonstrukcja”.

W spektaklu udział wezmą: Anna Kociarz, Maria Mielnikow, Marzena Nieczuja Urbańska, Piotr Łukawski, Krzysztof Matuszewski, Jakub Mróz, Zbigniew Olszewski, Cezary Rybiński oraz Jarosław Tyrański. 

Oprawę merytoryczną wydarzenia – prelekcję wstępną i moderowanie dyskusji na temat sztuki po jej prezentacji – zapewnią studenci Teatrologii i Wiedzy o teatrze Uniwersytetu Gdańskiego.

 Autorzy o dramacie*:             

„Klara Zach. Rekonstrukcja” powstała z myśli „co by było gdyby o historii Klary pamiętali wszyscy?”. Co by było, gdyby domniemany gwałt sprzed niemal siedmiuset lat był historią łączącą dwa narody – Polaków oraz Węgrów – w wiecznym sporze. Czy Klara uwiodła niewinnego Kazimierza? A może to on zgwałcił jedną z dwórek swojej siostry (królowej Węgier), a wydarzenia, które po tym nastąpiły przybrały zupełnie nieoczekiwany obrót z tragicznym czy wręcz makabrycznym finałem (dwórce, przepięknej Klarze Zach, odcięto nos, wargi i palce obu rąk)? W tym wszystkim pojawia się jeszcze wątek polityczny, wątek ojca Klary, magnata Felicjana, który po (także domniemanym) zamachu na króla Węgier zostaje zamordowany wraz z całą swoją rodziną.

W naszej sztuce te pytania są wciąż żywe. Fakt domniemanego romansu/gwałtu wciąż fascynuje współczesnych, którzy debatują na jej temat w telewizji, próbują zrekonstruować średniowieczną rzeczywistość czy w popularnym programie telewizyjnym ujawniają swoje potencjalne pokrewieństwo z prawdopodobnym potomkiem Klary i Kazimierza. „Klara Zach. Rekonstrukcja” to obraz społeczeństwa, które bardziej niż swoją rzeczywistością żyje odległymi o setki lat mitami. Społeczeństwa, dla którego ważniejsze niż tragedia bliskiej osoby jest spór o tragedię, która mogła się nigdy nie wydarzyć. Społeczeństwa, którego fundamentem jest (prawdziwa lub fałszywa) pamięć.

*Powyższy cytat pochodzi ze strony internetowej Encyklopedii Teatru Polskiego: http://www.encyklopediateatru.pl/autorzy/7355/zuzanna-bucko