Cytat ów wieńczy czarnoleską fraszkę Do gór i lasów, którą w studium o utworach poświęconych starości Profesor Jadwiga Kotarska
uznała za najważniejsze podsumowanie staropolskiej refleksji nad czasem ludzkiego życia:
„Uchwycić to,co dla danego czasu jest stosowne i radować się tym [...], poznać możliwości,a także uwarunkowania i ograniczenia ludzkiej natury w każdej fazie jej istnienia [...],po to by znaleźć miejsce dla siebie w świecie, by dokonywać właściwych wyborówi
– co najistotniejsze – pozostać autorem swego człowieczeństwa po kres życia”.
Przesłanie to przyświecało również akademickiej ścieżce Profesor Kotarskiej.
Jako naukowiec, organizator nauki i wieloletni redaktor instytutowego czasopisma współtworzyła gdańską polonistykę.
Była też jedną z jej najjaśniejszych gwiazd. Swe zainteresowania naukowe związała z liryką renesansową i barokową.
Jej wnikliwe analizy, ujęte w polszczyznę znamionującą prawdziwą artystkę pióra, pozostają niedościgłym wzorcem dla młodych badaczy.
Również naukowe opus vitae, monografia poświęcona staropolskiej poezji erotycznej, choć napisana ponad cztery dekady temu,do dziś stanowi najważniejszy punkt odniesienia dla wszelkich badań nad dawną liryką miłosną.
Profesor Kotarska była nie tylko wybitnym naukowcem.
Studenci pamiętają ją jako znakomitego wykładowcę i dydaktyka, ale także osobę niezwykle wrażliwą na ich potrzeby. Osobę, której akademicka dyscyplina i przenikliwy umysł szły w parze z łagodnością i ciepłem.
prof. dr hab. Radosław Grześkowiak
Łączymy się w bólu z bliskimi Pani Profesor, zwłaszcza z Profesorem Edmundem Kotarskim.
Zespół Dyrekcyjny i Pracownicy Instytutu Filologii Polskiej
