Seminaria licencjackie

Poniżej przedstawiamy opisy seminariów licencjackich w roku akademickim 2024/25:

(1)

dr Katarzyna Borkowska

pok. 3.47

Opis seminarium licencjackiego: "Współczesny język polski, komunikacja i manipulacja w mediach"

Seminarium dyplomowe pt. „Współczesny język polski, komunikacja w mediach, język reklamy, perswazja i manipulacja w mediach” koncentruje się na analizie dynamicznych zmian zachodzących w polszczyźnie oraz współczesnych strategii komunikacyjnych w różnych mediach. Seminarium ma na celu badanie ewolucji języka i jego wpływu na kształtowanie opinii publicznej oraz skuteczności przekazu medialnego, ze szczególnym uwzględnieniem technik perswazji i manipulacji.

• Zakres tematyczny seminarium obejmuje:

1. Ewolucję współczesnej polszczyzny: Uczestnicy seminarium będą badać mechanizmy wpływające na zmiany w języku polskim, szczególnie pod kątem wpływu mediów społecznościowych, technologii cyfrowych oraz globalizacji. Analiza obejmie również zjawiska takie jak neologizmy, slang młodzieżowy, a także nowe formy komunikacji wizualno-tekstowej, np. memy internetowe.

2. Analizę języka mediów i reklamy: Seminarium skupia się na badaniu języka używanego w różnych rodzajach mediów – zarówno tradycyjnych, jak i cyfrowych. Analizie poddane będą strategie językowe stosowane w artykułach prasowych, komunikatach medialnych, a także w kampaniach reklamowych. Szczególna uwaga zostanie poświęcona językowi perswazji w reklamach skierowanych do różnych grup odbiorców oraz adaptacji przekazu reklamowego w mediach społecznościowych.

3. Techniki manipulacji i perswazji w mediach: Seminarium będzie analizować, w jaki sposób media wykorzystują język do manipulacji informacją i kształtowania percepcji odbiorców. Obejmuje to badanie technik manipulacyjnych, takich jak framing, selektywna prezentacja faktów, clickbait, a także mechanizmy funkcjonowania fake newsów i ich wpływu na odbiorców.

• Cele seminarium:

- Rozwój umiejętności analitycznych i badawczych: Uczestnicy seminarium będą mieli możliwość zastosowania różnych metod badawczych, takich jak analiza treści, badania ankietowe, studia przypadków oraz analiza danych z mediów społecznościowych, w celu pogłębienia wiedzy na temat współczesnego języka polskiego i komunikacji w mediach.

- Integracja różnych perspektyw badawczych: Seminarium łączy podejście językoznawcze z elementami psychologii, socjologii oraz medioznawstwa, co pozwala na wieloaspektowe podejście do analizowanych zagadnień.

- Wartość praktyczna wyników badań: Badania prowadzone w ramach seminarium mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia mechanizmów kształtujących współczesną komunikację medialną oraz technik perswazyjnych, co ma znaczenie zarówno dla nauk humanistycznych, jak i społecznych.

(2)

dr Irena Chawrilska

pokój 4.18

Tytuł: Więcej niż ludzka perspektywa w humanistyce

Not another world, but the same world grasped in a radically new spirit

                                                                                                     Bruno Latour

Czasy współczesne przekształciły świat w globalną wioskę, a humanizm – lub perspektywa antropocentryczna – stał się naszym wspólnym dominującym światopoglądem. W ciągu ostatnich dwóch stuleci, wraz z rozwojem kapitalizmu, koncentrowaliśmy się przede wszystkim na szybkim wzroście gospodarczym, co doprowadziło do tego, że w dużej mierze „zapomnieliśmy”, co to znaczy współistnieć na planecie z bardziej niż ludzkim światem. Z ekonomicznego punktu widzenia podejście to okazało się sukcesem, ale obecnie odkrywamy wysoką cenę tego zapomnienia. Kryzysy ekologiczne pojawiają się od prawie pół wieku (zanieczyszczenie, globalne ocieplenie, masowe wymieranie), ale dopiero w ostatnich latach rządy, przemysł, opinia publiczna oraz twórczy myśliciele reprezentujący wszystkie dziedziny wiedzy wydają się zaangażowani w „wyginanie krzywej” i wspólne poszukiwanie radykalnych alternatyw dla sposobu, w jaki żyjemy na Ziemi.

Czasami dotyczą one niezwykle złożonych propozycji (musimy wymyślić alternatywy dla naszego uzależnienia od paliw kopalnych; musimy stworzyć gospodarkę, która nie opiera się na zysku, ale na przykład na sprawiedliwym podziale). Czasami sugerowane są również pozornie małe „rozwiązania”, mające na celu interwencję w lokalnych sytuacjach (na przykład projekt Critical Zones Bruno Latoura).

Kluczowe jest jednak to, że powinniśmy zrozumieć, jak zauważył już Amitav Ghosh (2016), że dzisiejsze kryzysy ekologiczne są przede wszystkim kryzysem kultury i że reagowanie na nie nie oznacza jedynie wymyślania szybkich rozwiązań technologicznych. Musimy zmienić nasze nastawienie.

Ta zmiana zmusza nas do ponownego zadawania fundamentalnych pytań , które leżą u podstaw naszej współczesnej egzystencji i kształtują zarówno nasze krytyczne, jak i kreatywne myślenie. Są to pytania, których unikaliśmy zbyt długo, być może dlatego, że odpowiedzi na nie są trudne lub nawet nieuchwytne. Na przykład, dlaczego wciąż uważamy „myślenie” za czynność wyłącznie ludzką, nawet jeśli obserwujemy kreatywne i często niezrozumiałe sposoby, w jakie reaguje na nas świat bardziej niż ludzki? Czy możemy ponownie przemyśleć samo myślenie, poza ludzkim mózgiem i centralnie zorganizowanymi układami nerwowymi? Czy możemy zwrócić się ku innym dziedzinom wiedzy – nauce, naukom humanistycznym, literaturze, filmowi, sztuce, w których myślenie i koncepcje wiedzy są badane w inny sposób? Czy możemy zaakceptować, jak sugeruje antropolog Eduardo Kohn, że lasy myślą? Czy możemy badać wspomnienia wody, jak proponują hydrofeministki? W jaki sposób AI zmienia nasz sposób myślenia o świecie i naszą edukację? I jak możemy zrozumieć zdanie „Ziemia myślała przez cały czas”?

Serdecznie zapraszam do eksplorowania tego rodzaju zagadnień we własnych projektach badawczych, które mają szansę zostać zwieńczone interesującymi pracami licencjackimi. Będziemy pracować wedle wspólnie ustalonego planu, wspólnie uczyć się pisać pracę dyplomową, współmyśleć z autorami i przeprowadzać pierwsze badania empiryczne.

(3)

dr Anna Reglińska-Jemioł

gab. 3.33

Temat: (Nie)codzienne oblicza oświecenia

Serdecznie zapraszam na seminarium poświęcone literaturze polskiego oświecenia. Teresa Kostkiewiczowa określiła epokę oświecenia „progiem naszej współczesności” – właśnie wtedy kształtowały się podwaliny świata, w którym funkcjonujemy do dnia dzisiejszego. A tematy podejmowane przez oświeceniowe piśmiennictwo zdają się być podobne do tych, z jakimi mierzymy się również dziś (lęk przed innością, wykluczenie, emancypacja rozmaitych grup). Założeniem badawczym naszych spotkań będzie przede wszystkim wieloaspektowa refleksja nad dorobkiem literackim wieku świateł (także ze wskazaniem na zjawiska wykraczające poza główny nurt literatury, kultury, sztuki i obyczaju tej epoki). Stąd propozycja tematu przewodniego naszych spotkań – (Nie)codzienne oblicza oświecenia.

Przykładowe obszary badań:

• Percepcja inności w polskiej tradycji literackiej okresu oświecenia
• Oświecenie „od kuchni” (w stronę food studies – kulturowe konteksty jedzenia w literaturze polskiego oświecenia)
• Kobiecym okiem (polskie pisarki przełomu XVIII i XIX wieku)
• Oświeceniowe imaginarium magiczne
• Przyjemności utrwalone na kartach literatury XVIII wieku  
• Miasto i jego mieszkańcy w piśmiennictwie oświeceniowym
• Dzieciństwo i młodość bohatera literatury XVIII wieku

(4)

prof. UG dr hab. Barbara Zwolińska

pokój 3.14

Zakres zagadnień na seminarium licencjackie (literaturoznawcze)  

Tematyka prac licencjackich dotyczyć może zagadnień literatury XIX-wiecznej oraz współczesnej: XX i XXI wieku, zarówno w ujęciu przekrojowym, jak i analitycznym, głównie literatury polskiej, choć niewykluczone są nawiązania do wybranej literatury powszechnej. Możliwe jest badanie wpływu epok XIX-wiecznych, np. romantyzmu i pozytywizmu, na literaturę współczesną. Szczególnie interesująca do rozważenia w pracach licencjackich może być tematyka egzystencjalna, związana z tożsamością człowieka, sferą emocji i wartości, także takich, które wzbudzają niepokój, są źródłem melancholii, mogą prowadzić do szaleństwa i samobójstwa. Problematyka płci, inności i wykluczenia, zbędności i niepogodzenia ze światem wiązać się może z refleksją nad doświadczeniami granicznymi i transgresyjnymi, w znacznej mierze określającymi ponowoczesną tożsamość jednostki. Interesować nas będą sposoby poszukiwania sensu egzystencji, osiągania pełni człowieczeństwa poprzez miłość, podróże czy twórczość. Wśród podejmowanych tematów prac licencjackich mogą znaleźć się prace dotyczące literackich obrazów kobiet i mężczyzn, relacji pomiędzy nimi, cielesności, wykraczania poza role społeczne, stereotypy i mity (np. mit macierzyństwa czy mit męskości). W polu naszych zainteresowań może się także znaleźć tematyka literackich rozliczeń z komunizmem i PRL-em oraz teatr radiowy. Wymienioną problematykę podjąć można w pracach poświęconych m.in. twórczości takich autorek i autorów, jak: Narcyza Żmichowska, Stefan Grabiński, Edgar Allan Poe, Gabriela Zapolska, Jarosław Iwaszkiewicz, Tadeusz Różewicz, Feliks Netz (Śląsk), Sándor Márai (Węgry), Halina Poświatowska, Olga Tokarczuk, Joanna Bator, Andrzej Stasiuk.

Oprócz zagadnień zaproponowanych przez promotorkę akceptowane (choć niekiedy modyfikowane) są tematy proponowane przez studentów.  

(5)

Prof. dr hab. Stanisław Rosiek

Instytut Filologii Polskiej

Temat seminarium: literackie i artystyczne sposoby przedstawiania umarłych. Prace licencjackie nie będą zatem dotyczyły ikonografii śmierci tak czy inaczej alegoryzowanej i personalizowanej, lecz śmierci person – osób, które „przeszły na drugą stronę”. W  polu zainteresowań znajdą się obrazy i teksty należące do polskiej kultury widziane w perspektywie światowej. Równie istotne okażą się też artefakty z różnych języków i kultur wpisywane w polskie konteksty. W centrum uwagi znajdzie się maska pośmiertna jako nie dość dobrze zbadany fenomen kultury europejskiej pojawiający się w sztuce i literaturze ostatnich dwóch wieków.  

Komparatystyczne ujęcia wspierać powinno nastawienie antropologiczne, które wyznaczą takie – między innymi – problemy:    

1. Umarły (jego twarz, jego zwłoki) jako temat literacki

2. Twarz mumii. Veraikon. Umarli seansów spirytystycznych (ich wizualizacje)  

3. Fantazmat odciętej głowy. Gilotyna i portret

4. Czaszka – jej anatomie i symboliki  

5. „Wieczne oblicze”. Książkowe kolekcje masek pośmiertnych (Hutton, Benkard, Langer, Picard, Besy)

6. Fotografowanie maski pośmiertnej. Retoryki wizualne  

7. Pośmiertne fotografie (oficjalne portrety i rodzinne zdjęcia bliskich na łożu śmierci, tabliczki nagrobne, ujęcia reportażowe)

8. Zwłoki jako temat (i tworzywo) sztuki współczesnej. Peter Joel Wittkin, Andreas Serrano, Rudolf Schafer, Nan Goldin, Diana Michener,  Sally Mann, Antoine d’Agata

Bibliografia (na początek)

Hans Belting, Faces - Jan Białostocki, Płeć śmierci - Andrzej Pieńkos, Okropności sztuki -

Daniel Arass, Gilotyna i portret - Maria Janion, Fantazmat odciętej głowy - Ewa Kuryluk,

Chusta świętej Weroniki.