Jak podaje Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części (http://ksng.gugik.gov.pl/urzedowe_nazwy_miejscowosci.php), forma dopełniacza nazwy miejscowej Nowa Cerkiew to Nowej Cerkwi. W dopełniaczu członu rzeczownikowego zapisujemy jedno i, ponieważ jest to wyraz rodzimy.
Aleksandra Muszarska
Rękojmia jest wyrazem rodzimym (rzeczownik ten pochodzi od zwrotu jąć ręką), toteż w dopełniaczu piszemy jedno i: rękojmi.
Zapis patriotyźmie jest błędny, ponieważ rzeczowniki męskie kończące się w mianowniku liczby pojedynczej na -izm i -yzm mają w miejscowniku liczby pojedynczej zakończenie pisane jako ‑izmie i ‑yzmie, np. romantyzm – romantyzmie, patriotyzm – patriotyzmie, inaczej niż rzeczowniki żeńskie na -izna i -yzna, w których z przed ń wymienia się na ź, por. blizna – bliźnie, drożyzna – drożyźnie. Miejscownik patriotyzmie możemy wymawiać zarówno przez ź: [patriotyźmie], jak i przez z: [patriotyzmie], ale tylko jeden sposób zapisu jest poprawny: patriotyzmie.
Sylwia Trzebiatowska
Należy pisać parafii, co wynika z obcego pochodzenia tego wyrazu (rzeczownik parafia pochodzi z języka greckiego). Jeśli nie wiemy, jakie jest pochodzenie danego słowa, możemy zastosować regułę, wynikającą z wniosków z rozważań nad procesami historycznojęzykowymi: zakończenie -ii zazwyczaj występuje w odmianie rzeczowników zakończonych w mianowniku liczby pojedynczej na -ia w po spółgłoskach: d, ch, f, g, k, l, r, t, v.
Antonina Fiutak
Poprawna jest pisownia: ul. Okrzei (ul. Stefana Okrzei). Nazwisko Okrzeja odmieniamy jak żeńskie rzeczowniki pospolite zakończone na ‑ja po samogłosce, a przed końcówką i opuszczamy w pisowni literę j, por. też M. Maja – D. Mai, M. ostoja – D. ostoi, M. knieja – D. kniei itp.
Monika Matusiak
Pisownia form dopełniacza, celownika i miejscownika rzeczowników rodzaju żeńskiego liczby pojedynczej, które w mianowniku liczby pojedynczej kończą się na -ia, zależy od poczucia rodzimości tych wyrazów oraz od wymowy ich formy mianownikowej. Po spółgłoskach g, k, ch t, d, r i l w formach wymienionych przypadków piszemy zawsze ii, ponieważ wszystkie rzeczowniki kończące się w mianowniku na ‑gia, ‑kia, ‑chia, ‑tia, ‑dia, ‑ria i ‑lia są rzeczownikami zapożyczonymi. Poprawny jest zatem zapis filologii.
Nazwa Chylonia ma w dopełniaczu formę Chyloni, podobnie jak nazwa miasta, którego Chylonia jest dzielnicą: Gdyni. Wynika to z zasad ortograficznych dotyczących pisowni dopełniacza, celownika i miejscownika rzeczowników zakończonych w mianowniku liczby pojedynczej na ‑ia. Mówią one, że „jeśli -ia występuje po n, to piszemy -ni w wyrazach, których zakończenie wymawiamy w mianowniku jako [-ńa], natomiast w tych wyrazach, których zakończenie wymawiamy jako [-ńja], piszemy ‑nii”. Wśród przykładów ilustrujących tę regułę w Wielkim słowniku ortograficznym PWN pod red. Edwarda Polańskiego zamieszczono właśnie nazwę własną Chyloni.
Poprawna forma to ampułkarni. W dopełniaczu liczby pojedynczej rzeczowników zakończonych na ‑nia piszemy jedno lub dwa i w zależności od wymowy formy mianownika. Jeśli kończy się on w wymowie na [ńja], piszemy w dopełniaczu ii, np. Dania – w Danii, jeśli natomiast kończy się w wymowie na [ńa], piszemy i, np. Hania – Hani. Ponieważ ampułkarnia jest wyrazem rodzimym, jej mianownik – jak mianowniki innych rzeczowników utworzonych przyrostkiem ‑arnia – wymawiamy z [ńa] na końcu, tj. [ampułkarńa], a zatem w dopełniaczu piszemy ampułkarni.
Aleksandra Muszarska
Ewa Rogowska-Cybulska
Taki zapis jest niepoprawny. Wyraz ten powinno się w całości zapisywać słownie: dwudziestka, ponieważ zgodnie z zasadami pisowni polskiej dodawanie literowych zakończeń do wyrazów zapisanych cyframi jest niepoprawne (nie piszemy też 1-szy, 2-gi, 3-ciego, 3-ech, 4-ech itp.). Dwudziestka to rzeczownik odliczebnikowy, więc nie powinno się go też zapisywać cyfrą (20), bo tę odczytalibyśmy jako odnoszącą się do liczebnika dwadzieścia, dwudziestu lub dwudziestoma, w zależności od przypadka, w jakim ten liczebnik został użyty.
Tak, ten zapis jest poprawny, ponieważ po cyfrach arabskich odpowiadających liczebnikom porządkowym możemy stawiać kropkę, aby odróżnić te liczebniki od liczebników głównych, po których kropki się nie stawia. Wyjątkiem są zapisy, w których liczebniki porządkowe oznaczają dzień, rok lub godzinę, np. w roku 2015, o godz. 9, 3 maja.
Agnieszka Tańska
Ewa Rogowska-Cybulska
