Informacje dla Autorów

Drukujemy wyłącznie prace oryginalne w języku polskim lub łacińskim, wcześniej niepublikowane. Wszystkie artykuły oddajemy do recenzji. Do tekstu artykułu w języku polskim należy dołączyć krótkie  (nie więcej niż pół strony) streszczenie w języku łacińskim (ewentualnie w języku polskim, które – na zamówienie Redakcji – zostanie przetłumaczone na język łaciński), do artykułu napisanego po łacinie – streszczenie w języku polskim.

Poniższe zasady również w załączniku *doc, który można pobrać niżej.

Teksty powinny być przygotowane w edytorze Word.

W lewym górnym rogu umieszczamy imię i nazwisko autora, w kolejnym wersie nazwę reprezentowanej jednostki.

Numeracja stron – u góry strony, na środku.

Tytuł artykułu: czcionka Times New Roman (14 pkt).

W tekście głównym: czcionka Times New Roman (12 pkt., interlinia między wierszami – 1,5).

W wyodrębnionych cytatach (chodzi o cytaty wierszem lub bardzo długie cytaty prozą) czcionka 10 pkt., interlinia 1,5. Cytaty niewyodrębnione ujmujemy w cudzysłów.

Tekst wyjustowany do obu krawędzi; marginesy – 2,5 cm; wcięcia akapitu –  1, 25 cm; dywiz (-) tylko w połączeniach typu biało-czerwony; pauza ze spacjami (–) jako myślnik i bez spacji rozdzielnik numerów stron, wersów czy – w tekstach antycznych – rozdziałów.

W tekście przypisów czcionka 10 pkt., interlinia – 1; przypisy u dołu każdej strony.

Budowa podstawowego przypisu: imię (inicjał lub inicjały), nazwisko, tytuł (kursywą), miejsce i data wydania (np. Gdańsk 2000) lub nazwa wydawnictwa i data wydania (np. Mondadori 1978), tom (np. t. 1), strona (np. s. 10); wszystko oddzielamy przecinkami;

Artykuł z czasopisma cytujemy: imię (inicjał), nazwisko, tytuł artykułu kursywą, tytuł czasopisma antykwą w cudzysłowie, rok wydania, zeszyt, strona, np. J. Kowalski, O poetyce Arystotelesa,  „Literatura” 1970, z. 3, s. 5.

Stosownie do potrzeb stosujemy nadto następujące zapisy:

red.

[ w: ]  bez przecinka przed nawiasem

por.

zob.

op. cit. nie stosujemy, lecz podajemy autora, skrócony tytuł, wielokropek np. K. Kumaniecki, Cyceron…, s. 250.

ed. cit. (= editio citata)

idem

eadem

ibidem

ed. (= edidit)

cz. lub pars (część)

rozdz. (rozdział)

oprac. (opracował/-a)

tłum. (tłumaczył/-a)

Edycje tekstów cytujemy według karty tytułowej, a więc: autor dzieła (w przypadku gramatycznym i brzmieniu według karty tytułowej), tytuł (kursywą), wydawca, miejsce (lub nazwa wydawnictwa) i rok wydania, np. L. Annaei Senecae Tragoediae, rec. O. Zwierlein, Oxonii 1986² (przy kolejnych wydaniach podajemy w tzw. indeksie górnym, z którego wydania dzieła korzystamy). Podobnie odwołujemy się do wstępów i komentarzy w wydaniach autorów antycznych, np. Tibullo, Le Elegie, a cura di F. Della Corte, Mondadori 2000², s. 264; dla ułatwienia poszukiwań czytelnikowi można podać dodatkowo po numerze strony w nawiasie np.: (komentarz) albo (ad el. II 4,22), albo (przypis 7).

W przypadku materiałów internetowych podać należy autora, tytuł, adres strony i datę wykorzystania np. G. Paolin, Spinola, Publio Francesco [w:] Dizionario Biografico degli Italiani, 2018, vol. 93, https://www.treccani.it/enciclopedia/publio‑francesco‑spinola_%28Dizionario‑Biografico%29/ [dostęp: 1.06. 2022].

Typowe lokalizacje cytatów podajemy nie w przypisach, lecz w tekście głównym, w miarę możności stosując powszechnie przyjęte skróty, np. O talencie oratorskim Gnejusza Pompejusza wspomina Tacyt (Dial. 37:) „ex his intellegi potest Cn. Pompeium ...”

W celu wyróżnienia jakiejś partii tekstu stosujemy pogrubienie.

Do tekstu artykułu prosimy dołączyć krótkie streszczenie w języku łacińskim.