Czy „protestant” ‘ten, kto protestuje’ to wyraz poprawnie zbudowany?

Rzeczownik protestant ‘ten, kto protestuje’ jest zbudowany poprawnie. Wyraz ten mógłby być derywatem od czasownika protestować, morfem ‑ant jest bowiem jednym z przyrostków, za pomocą których tworzy się rzeczowniki należące do kategorii słowotwórczej nazw wykonawców czynności (inne przyrostki o tej samej funkcji to ‑acz, np. palacz; -arz, np. malarz; -ca, np. odbiorca; -iciel/-yciel, np. przedstawiciel, pocieszyciel; -ator, np. adorator). Przyrostek ‑ant jest we współczesnej polszczyźnie bardzo produktywny, utworzono nim m.in. takie nazwy wykonawców czynności, jak asekurant (od asekurować), konspirant (od konspirować), konsultatnt (od konsultować), projektant (od projektować), reprezentant (od reprezentować). Jest to przyrostek pochodzenia obcego, więc łączy się harmonijnie z podstawami obcego pochodzenia, do których należy czasownik protestować.

Rzeczownik protestant ‘ten, kto zgłasza protest, protestujący’ został nawet odnotowany  w Słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego z kwalifikatorem daw. (dawne). Słowniki współczesnej polszczyzny nie potwierdzają już jednak tego znaczenia. W świetle słowników protestant to obecnie jedynie ‘osoba, która wyznaje protestantyzm’. Osobę, która protestuje, nazywamy zaś imiesłowem protestujący.