Czy we współczesnych tekstach prawniczych można używać przymiotnika „darmy”?

Czy we współczesnych tekstach prawniczych można używać przymiotnika „darmy”?

Wyraz darmy nie jest notowany przez najnowsze słowniki języka polskiego, tj. m.in. przez Słownik języka polskiego pod red. Mieczysława Szymczaka (1978–81), Słownik współczesnego języka polskiego pod red. Bogusława Dunaja (1996), Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny pod red. Haliny Zgółkowej (1994–2005) czy też przez Uniwersalny słownik języka polskiego pod red. Stanisława Dubisza (2003).

Pozycją leksykograficzną, która rejestruje ten wyraz, podając przy tym kwalifikator „prawo, prawniczy, ” jest natomiast Słownik języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego (1958-69):

darmy daw. «nieodpłatny, bezpłatny, darmowy»: Lubią korzystać z darmych usług sąsiada. uszczknąć z cudzej własności. SMOL W Pisma I, 218 ∆ praw Tytułem darmym (termin dziś używany) «darmo, nieodpłatnie» [Chodzi o] danie pewnej pomocy niezamożnym, i to nawet nie tytułem darmym, lecz prostą pożyczką. KAMIEŃ Wyb 21//L

Przymiotnika darmy, jak również wyrażenia tytułem darmym, nie notują także współczesne encyklopedie prawa, tj. m. in. Encyklopedia prawa pod red. Urszuli Kaliny-Prasznic (2007) i Wielka encyklopedia prawa pod red. Brunona Hołysta (2005).

Przykłady użycia przymiotnika darmy odnajdujemy w Narodowym Korpusie Języka Polskiego. Wśród tekstów, w których został użyty ten wyraz, znajdują się akty prawne, czasopisma oraz internetowe portale prawnicze. We wszystkich przypadkach wyraz ten wystąpił jako składnik wyrażenia tytułem darmym.

Brak wyrazu darmy w najnowszych słownikach języka polskiego jest zapewne rezultatem rzadkości jego użycia i faktu przynależności do języka specjalistycznego. Nie oznacza to jednak, że nie można go używać we współczesnych tekstach prawniczych.

Magdalena Chojnacka