Czy można używać rzeczownika „patetyzm”?

Rzeczownik patetyzm nie jest notowany przez najnowsze słowniki języka polskiego, tj. przez Słownik języka polskiego pod redakcją Mieczysława Szymczaka (1978–81), Słownik współczesnego języka polskiego pod redakcją Bogusława Dunaja (1996), Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny pod red. Haliny Zgółkowej (1994–2005) ani Uniwersalny słownik języka polskiego pod redakcją Stanisława Dubisza (2003). Nie ma także przykładów użycia tego rzeczownika w korpusie języka polskiego.

Wyraz ten został natomiast zarejestrowany – jako synonim rzeczownika patetyczność – przez Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego (1958–69), który ilustruje ten wyraz następującym cytatem z książki Tadeusza Zielińskiego pt. Historia kultury antycznej w zwięzłym wykładzie (t. 1-2, Warszawa 1922–1924):

Wszystkich (…) mów dochowało się przeszło pięćdziesiąt. Stylem ich jest ów styl pośredni pomiędzy trzeźwością attycką a patetyzmem azjańskim, który cechował wymowę rodyjską.

Potwierdzenia, że rzeczownika patetyzm używa się także współcześnie, znajdziemy w Internecie. Występuje on m.in. w następujących kontekstach: patetyzm filmu, sztuczny patetyzm, amerykański patetyzm, zbytni patetyzm, odrobina patetyzmu, patetyzm raził.

Brak hasła patetyzm w słownikach i korpusie współczesnej polszczyzny jest zapewne rezultatem rzadkości jego użycia. W podanych wyżej kontekstach można przecież zamiast wyrazu patetyzm zastosować albo rzeczownik patetyczność (np. zbytnia patetyczność, patetyczność filmu, patetyczność raziła), albo nawet rzeczownik patos (np. zbytni patos, sztuczny patos, odrobina patosu).

Nie znaczy to oczywiście, że rzeczownika patetyzm nie należy używać. Warto się jednak zastanowić, czy w konkretnym tekście nie byłby lepszy po prostu patos ‘nastrój powagi, którym tchną rzeczy wielkie, mające historyczne znaczenie; podniosłość, wzniosłość’.

Natalia Ignaciuk-Pakmur