Czy w nazwie ulica Aleksandra Dulina przed n powinien być apostrof (ulica Aleksandra Dulin’a)?
Zgodnie z zasadami pisowni i interpunkcji polskiej apostrofu do zapisywania form odmiany używa się w wypadku nazwisk obcych zakończonych na ‑e nieme (np. Montaigne – Montaigne’a), przy czym po ‑e niemym może też występować spółgłoska (np. Descartes – Descartes’a).
W tym wypadku mamy jednak do czynienia z nazwiskiem polskim. Kapitan Aleksander Dulin był kapelmistrzem Orkiestry Reprezentacyjnej Komendy Portu Wojennego w Gdyni, urodził się 24 grudnia 1885 r. w Warszawie, a zmarł 28 marca 1954 r. w Gdyni. Przy odmianie nazwiska Aleksandra Dulina nie stosuje się zatem apostrofu. Piszemy: Dulin – Dulina.
Zresztą nawet gdyby było to nazwisko obce, też nie stosowalibyśmy w nim apostrofu. Nazwiska angielskie i francuskie zakończone w pisowni na spółgłoskę wymawianą (np. Eliot, Pasteur), a także na spółgłoskę niewymawianą (np. Diderot, Villon; wyjątkiem są niewymawiane spółgłoski -s, -x) otrzymują bowiem w odmianie końcówki polskie bez apostrofu np. Villon – Villona, Auber – Aubera; Bush – Busha.
Agnieszka Wysomierska