Jak zapisać przymiotnik od nazwiska amerykańskiego filozofa Richarda Rorty’ego: rorty’ański czy rortiański?

Zarówno pierwszą, jak i drugą formę zapisu tego przymiotnika można uznać za poprawną, można je bowiem uzasadnić, mimo że słownik ortograficzny nie podaje zasad zapisywania przymiotników utworzonych od nazwisk obcojęzycznych.

Pisownię rorty’ański (z apostrofem) można uzasadnić analogią do zapisu form fleksyjnych nazwisk obcojęzycznych, w tym m.in. formy dopełniacza, celownika i biernika nazwiska Rorty: Rorty’ego i Rorty’emu. Formy te piszemy z apostrofem, gdyż głoska y nie jest w tych przypadkach wymawiana.

Pisownia rortiański to natomiast pisownia konsekwentnie spolszczona. Można ją uzasadnić tym, że pisownia derywatów słowotwórczych jest często bardziej spolszczona niż pisownia ich wyrazów podstawowych (i ich form fleksyjnych), ponieważ samo istnienie derywatu słowotwórczego utworzonego zgodnie z regułami języka polskiego jest dowodem przyswojenia danego wyrazu do polskiego systemu językowego.

Jeśli wziąć pod uwagę użycie wersji ortograficznych tego przymiotnika (np. w tekstach internetowych), można zauważyć, że w tekstach filozoficznych występują obie formy, pierwsza z nich pojawia się jednak częściej.

Marlena Kardasz