Urzędniczka powiedziała mi: „Pan nie korektorował zeznania podatkowego”. Czy powiedziała to poprawnie?

Słowniki języka polskiego nie notują czasownika korektorować. Natomiast w Narodowym Korpusie Języka Polskiego czasownik korektorować (w formach korektorować, korektorował i korektorowali) pojawia się trzykrotnie, ale nie w korpusie zrównoważonym; wystąpienia te pochodzą z forów internetowych, a czasownik ten został w nich użyty w znaczeniu ‘dokonywać korekty tekstu’. Wyszukiwarka Google poświadcza też stosunkowo liczne użycia tego czasownika i rzeczownika odczasownikowego korektorowanie w dwu innych znaczeniach: ‘używać korektora, czyli pisaka lub pojemnika z farbą lub taśmą do zamalowywania lub zaklejania błędów w tekście’ (np. Czy ty także masz zwyczaj korektorować, a nie skreślać?; Niedopuszczalne jest dokonywanie w dowodach księgowych wymazywania, przeróbek i korektorowania) i ‘używać korektora, czyli kosmetyku do tuszowania mankamentów cery’ (np. Morphe Brushes zawiera dwadzieścia odcieni korektorów/podkładów do korektorowania lub konturowania twarzy). Te dwa ostatnie znaczenia można zaakceptować, ponieważ czasownik korektorować został tu utworzony od rzeczownika korektor według tego samego popularnego w polskim słowotwórstwie modelu co bronować, cementować, chlorować, dłutować, filtrować, gumkować, korkować, pompować, pudrować, szydełkować itp. ‘robić coś, używając środka lub urządzenia wskazanego w podstawie słowotwórczej’.

Jednak jeśli poprawianie błędów nie wiąże się z używaniem korektora, nie powinno się tej czynności nazywać korektorowaniem. W odniesieniu do poprawiania błędów w zeznaniu podatkowym zamiast czasownika korektorować należało użyć czasownika korygować ‘poprawić błędy w piśmie lub druku’ lub zwrotów robić korektę, dokonać korekty. W związku z zeznaniem podatkowym poprawne byłoby też użycie określenia złożyć korektę (które pojawia się w NKJP 66 razy).