Czy „spolegliwy” znaczy ‘taki, który polega na czyimś zdaniu’?

W Słowniku języka polskiego pod red. Witolda Doroszewskiego przymiotnik spolegliwy, opatrzony kwalifikatorem „gwarowy”, zdefiniowano jako ‘taki, na którym można polegać, godny zaufania, pewny’, a w internetowym Słowniku języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) znajdziemy już dwie następujące definicje tego słowa: spolegliwy: 1) ‘taki, który wzbudza zaufanie i można na nim polegać’, 2) pot. ‘taki, który łatwo ustępuje i podporządkowuje się innym’. Mirosław Bańko o słowie spolegliwy pisze: „W słowie spolegliwy zaszła zmiana znaczeniowa. Zmianę tę niektóre słowniki już zaaprobowały, np. Uniwersalny słownik języka polskiego PWN, inne jeszcze nie, np. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN (…). Przypuszczalnie spolegliwy w znaczeniu godny zaufania, taki, na którym można polegać to słowo książkowe, a spolegliwy w znaczeniu uległy, pokorny to słowo raczej potoczne. Prawdopodobnie jednak znaczenie potoczne nie jest dialektyzmem, lecz powstało przez analogię do innych przymiotników o zakończeniu -liwy, a nazywających pewną skłonność, np. kłótliwy, łamliwy, płochliwy”. Zgodnie z powyższym słowo spolegliwy ma we współczesnej polszczyźnie dwa znaczenia, jednak znaczenie ‘taki, który polega na czyimś zdaniu’ ma charakter potoczny.

Justyna Rozmiarek