Czy w języku polskim istnieje słowo „bikejka”?

Słowniki języka polskiego nie odnotowują tego wyrazu. Istnieje on jednak w mowie potocznej, o czym świadczy jego użycie w jednym z internetowych blogów:

„Bikejka!!! – krzyknęła Natalka.
– Gdzie?!
– Tam!
Stała przy jezdni. Ubrana w błękitny prochowiec (pewnie jeszcze w białej torebusi miała czerwony notes – i to właśnie o niej śpiewa Myslovitz) i białe kozaczki”.

Informacje na temat tego rzeczownika można znaleźć na razie jedynie w internetowych słownikach slangu młodzieżowego. W wydaniach drukowanych książek traktujących o tym rodzaju komunikacji definicja bikejki jeszcze się nie pojawiła, jest to bowiem dosyć młody wyraz.
Oto objaśnienie pochodzące z Miejskiego słownika slangu i mowy młodzieżowej: „Słowo to pochodzi od liter B.K., który to skrót oznacza białe kozaczki. Jest to kobietka ubierająca się w białe kozaczki, jeansy biodrówki z cekinami, niezależnie od obwodu bioder i brzucha i różowe (czasem czarne lub białe), obcisłe bluzki nad pępek. W pępku mile widziany kolczyk, jak też na języku. Włosy obowiązkowo platynowy blond, w najgorszym razie smoliście czarne. W uszach kolczyki «duże koła». Lubi dyskoteki i męskie towarzystwo”.
Warto zwrócić uwagę, że litery b i k czytane są tu z angielska (bi kej), co świadczy zapewne o pewnym dystansie twórców tego wyrazu do osób w ten sposób nazywanych.

Anna Jackowska