Który zapis jest poprawny: „super ekstra laska”, „superekstra laska”, „super ekstralaska” czy „superekstralaska”?

Ekstra- to w języku polskim przedrostek o znaczeniu ‘bardzo, nadzwyczaj’, dodawany do przymiotników i rzeczowników, wskazujący na duże natężenie cechy lub procesu. Jest to przedrostek pochodzenia obcego, który – jak wszystkie występujące w polszczyźnie przedrostki (z wyjątkiem quasi‑ i niby-) – piszemy zawsze łącznie z poprzedzającymi go wyrazami pospolitymi. Z rzeczownikami będącymi nazwami własnymi – pisanymi wielką literą – przedrostek ten łączymy za pomocą łącznika np. ekstra-Nokia. Wyraz ten może występować także samodzielnie jako przysłówek, np. Ten samochód wygląda ekstra, przymiotnik, np. Zabawa będzie ekstra, albo wykrzyknik, np. Ekstra! Pojedziemy na wczasy. Należy jednak uważać, by go nie nadużywać, bo jest to wyraz bardzo modny, ale jego użycie dopuszczalne jest tylko w języku potocznym. Jednak w rzeczowniku ekstralaska cząstka ekstra‑ występuje w funkcji przedrostka.
Super- to również przedrostek o znaczeniu ‘nader, bardzo, w najwyższym stopniu’, dodawany do rzeczowników i przymiotników, oznaczający najwyższe natężenie cechy, punkt szczytowy procesu, o którym informuje druga część wyrazu. Jest to przedrostek pochodzenia obcego, który – podobnie jak ekstra- – piszemy łącznie z wyrazami pospolitymi. Z rzeczownikami będącymi nazwami własnymi – pisanymi wielką literą – przedrostek łączymy za pomocą łącznika np. super-Polak. Wyraz ten może występować także samodzielnie jako przysłówek, np. Ten samochód wygląda super, przymiotnik, np. Zabawa będzie super, albo wykrzyknik, np. Super! Pojedziemy na wczasy. Jednak w rzeczowniku superlaska cząstka super‑ występuje w funkcji przedrostka.
Jeżeli chodzi o połączenie w jednym wyrazie dwóch przedrostków, to ich pisownia jest w języku polskim zawsze łączna, np. poprzycinanie, pozapominanie. Prawidłowym zapisem jest zatem zapis superekstralaska.

Magdalena Urban