Jak mówimy: „zalegać z komornym” czy „zalegać z komornem”?
Poprawną formą jest zalegać z komornym. Komorne to rzeczownik pospolity rodzaju nijakiego o odmianie przymiotnikowej, a takie rzeczowniki w narzędniku i miejscowniku liczby pojedynczej przyjmują końcówkę ‑ym, a nie ‑em, np. M. czesne – N., Msc. czesnym, M. święcone ‘święconka’ – N., Msc. święconym, M. pieczyste – N., Msc. pieczystym. Wspomnieć należy, iż końcówka ‑em jest w odmianie przymiotnikowej archaiczna. Utrzymała się ona jedynie w nazwach geograficznych o odmianie przymiotnikowej, na przykład Zakopane – w Zakopanem czy Pomorskie – w Pomorskiem, oraz w nazwiskach tupu Linde, np. Linde – o Lindem.
Monika Matusiak