Jak mówimy: „bez kasku” czy „bez kaska”?

Pytanie dotyczy drugiego przypadka deklinacji, czyli dopełniacza liczby pojedynczej. Problemem jest tu wybór końcówki, która zależy w tym przypadku od rodzaju gramatycznego rzeczownika, zakończenia jego tematu fleksyjnego oraz czynników morfologicznych i znaczeniowych. Dopełniacz liczby pojedynczej może przybierać końcówki -y, -i, -a, -u, przy czym dla rodzaju męskiego charakterystyczne są dwie ostatnie.

Według Wielkiego słownika poprawnej polszczyzny pod red. Andrzeja Markowskiego końcówkę -a przybierają przede wszystkim rzeczowniki rodzaju męskiego żywotne oraz nazwy narzędzi, naczyń, miar, wag, liczb, miesięcy, tańców, gier, owoców, grzybów i marek fabrycznych. Końcówkę ‑u  stosuje się natomiast w wypadku rzeczowników rodzaju męskiego pochodzenia obcego, abstrakcyjnych, materialnych i zbiorowych.

Kask to rzeczownik rodzaju męskiego, jednak nie należy on do żadnej z wyróżnionych powyżej kategorii wyrazów. Poprawnej formy dopełniacza liczby pojedynczej tego rzeczownika musimy zatem szukać w słownikach języka polskiego lub poprawnej polszczyzny. Wielki słownik poprawnej polszczyzny pod red. Andrzeja Markowskiego nie notuje tego rzeczownika, ale według Uniwersalnego słownika języka polskiego pod red. Stanisława Dubisza kask przyjmuje końcówkę ‑u. Poprawnie zatem mówimy bez kasku.