Czy poprawna jest forma dopełniacza „książęciu”?

We współczesnej polszczyźnie nie używa się powyższej formy dopełniacza rzeczownika książę. Powszechnie stosowana jest forma księcia. Forma książęcia jest natomiast przestarzała, była ona bowiem pierwotna historycznie: forma księcia  powstała w wyniku skrócenia formy książęcia. Rzeczownik książę był dawniej rodzaju niejakiego i odmieniał się jak rzeczowniki typu cielę (D. cielęcia), prosię (D. prosięcia), jagnię (D. jagnięcia), czyli tzw. nazwy istot młodych. Ślady tej odmiany pozostały w dawnych tekstach, np.  Epithalamium na wesele Krzysztofa Radziwiłła książęcia i księżny Katarzyny Ostrogskiej, wojewodzianki kijowskiej Jana Kochanowskiego (1578) czy Mowa przy obchodzie pogrzebowym książęcia Józefa Poniatowskiego, miana w Sedan dnia 23. grudnia 1813.

Dziś książę należy do wyjątków fleksyjnych, a poprawną formą dopełniacza jest oczywiście forma księcia i nie powinno się już używać formy książęcia.  Może być ona jednak stosowana jako element stylizacji historycznej; poprawna jest również wówczas, gdy występuje w tekstach dawnej polszczyzny.