Jak w dopełniaczu odmienia się nazwa chińskiego miasta „Harbin”?

Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji (Warszawa 2010), Słownik nazw własnych Jana Grzeni (Warszawa 2002) oraz Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi tegoż autora (Warszawa 2008) podają, że nazwa ta jest odmienna i w dopełniaczu przyjmuje formę Harbinu. Według tych źródeł wyraz ten odmienia się zatem podobnie jak większość nazw obcych, które – jak czytamy w Słowniku nazw osobowych i miejscowych Magdaleny Świątek-Brzezińskiej i Danieli Podlawskiej (Bielsko-Biała 2008) – najczęściej mają w dopełniaczu końcówkę -u.

Natomiast Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN pod red. Andrzeja Markowskiego dopuszcza w dopełniaczu nazwy Harbin dwie końcówki: ‑u albo ‑a.

Dane internetowe potwierdzają, że forma Harbina jest nawet nieco częstsza niż forma Harbinu: wyszukiwarka Google podaje dla postaci Harbina 323 wyniki, a dla postaci Harbinu – 285 wyników.

W świetle wszystkich powyższych informacji należy więc zaaprobować obie formy dopełniacza: Harbina i Harbinu.