17 stycznia 2011

Promocja trzech znakomitych książek, opublikowanych właśnie rozpraw doktorskich: dr Magdaleny Horodeckiej Zbieranie głosów. Sztuka opowiadania Ryszarda Kapuścińskiego, dr Agnieszki Tomasik (Nie)napisane arcydzieło. Znaczenie "Dziennika" w twórczości Andrzeja Kijowskiego oraz dr. Bartosza Dąbrowskiego Szymanowski. Muzyka jako autobiografia, odbyła się 17 stycznia w sali Rady Wydziału Filologicznego. Wszystkie doktoraty napisane zostały pod kierunkiem prof. dr hab. Małgorzaty Czermińskiej na Filologicznych Studiach Doktoranckich na Wydziale Filologicznym UG, a wydane przez wydawnictwo słowo/obraz terytoria.

Rozmowy z autorami skupiły się wokół bohaterów promowanych książek. Bartosz Dąbrowski w rozmowie z prof. dr hab. Ewą Graczyk opowiadał o wielkiej przemianie, niemożliwym autobiograficznym spektaklu Karola Szymanowskiego, który z dziecka-młodzieńca, outsidera naznaczonego poczuciem winy, związanym z własnym homoseksualizmem, staje się egocentrycznym, samoświadomym, narcystycznym artystą. Książka Bartosza Dąbrowskiego jest próbą zdania sprawy z biografii wewnętrznej, która przenika w muzyczne i literackie dzieło tego kompozytora. Agnieszka Tomasik mówiła o Dzienniku Andrzeja Kijowskiego i zawartym w nim marzeniu pisarza o wielkiej nienapisanej powieści-arcydziele: – Zmysłem krytyka Kijowski gorączkowo poszukiwał „przepisów” na arcydzieło w literaturze już istniejącej – „zamawiał” jako krytyk powieść i jako krytyk pisał, co pragnąłby przeczytać – twierdzi autorka książki. – Ujście tego niespełnienia znajdował w pisaniu Dziennika, który stał się paradoksalnie jego najważniejszą książką. Magdalena Horodecka swoje studium zatytułowane Zbieranie głosów poświęciła strategiom narracyjnym, konwencjom literackim, z których zbudowany jest artyzm reportaży Ryszarda Kapuścińskiego. Rozmowa z autorką poświęcona była kategoriom fikcjonalności i niefikcjonalności, wielogłosowości i antropologicznemu namysłowi zawartemu w dziełach reportera oraz ich mistrzowskiemu uniwersalizmowi.

Anna Malcer-Zakrzacka