8 kwietnia 2009 r.

Dokładnie w 100-lecie śmierci największej polskiej aktorki, 8 kwietnia 2009 roku, wykład zatytułowany Helena Modrzejewska - gwiazda dwóch kontynentów wygłosił dr Krzysztof WÓJCICKI.

Helenę Modrzejewską, najbardziej znaną polską aktorkę, podziwia się dziś za niezwykłą świadomość aktorstwa, kreacji, środków artystycznego wyrazu. Świadczą o tym listy i zapiski, w których teoriami, bliskimi w duchu metodzie Stanisławskiego, zdaje się wyprzedzać swoją epokę: - Modrzejewska choć sama stała się gwiazdą, przeciwna była temu, czym żył teatr jej epoki. Nie hołdowała gwiazdorstwu – mówił dr Krzysztof Wójcicki. – Dokonała niemożliwego, zagrała Szekspira w Londynie po angielsku i …odniosła sukces aktorski. Potwierdza to jej wielką intuicję artystyczną. W repertuarze miała 18 ról Szekspirowskich. W swojej karierze zagrała 6 tys. przedstawień z czego tysiąc siedemset po polsku i resztę po angielsku. Ciekawostką jest to, że sceny szaleństwa Ofelii dla uwiarygodnienia stanu psychicznego bohaterki grywała w Ameryce po polsku.

Dr Krzysztof Wójcicki prowadzi szerokie studia na temat Heleny Modrzejewskiej (także w Ameryce). Zaowocowały one obronioną w 2005 roku na Wydziale Filologiczno-Historycznym UG rozprawą doktorską zatytułowaną Amerykański debiut teatralny Heleny Modrzejewskiej. Legenda i prawda. Do jego cennych inicjatyw należy zaliczyć m.in. opracowanie i wydanie po polsku odnalezionej w Ameryce baśni Heleny Modrzejewskiej napisanej dla jej wnuka Titi, Nunu i Klembolo, czyli przygody dwóch liliowych chłopczyków i psa o sześciu nogach, doprowadzenie do badań genetycznych z zachowanych włosów aktorki w celu potwierdzenia jej arystokratycznego pochodzenia (z książęcego rodu Sanguszków) oraz poszukiwanie zaginionego filmu z jej udziałem.

W holu Wydziału Filologicznego można oglądać wystawę na stulecie śmierci Heleny Modrzejewskiej przygotowaną przez pracowników Biblioteki Uniwersytetu Gdańskiego.

Organizatorem wydarzenia było Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza.

Relacja Anna Malcer-Zakrzacka