OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA NAUKOWA
Dramaturgia Janusza GŁOWACKIEGO – trochę teatru (próba całości)
Katedra Kultury i Sztuki na Wydziale Filologicznym UG zorganizowała w ramach imprez towarzyszących kolejnemu
R@Portowi, czyli Festiwalowi Polskich Sztuk Współczesnych - ogólnopolską konferencję naukową pod tytułem
Dramaturgia Janusza Głowackiego – trochę teatru (próba całości). Konferencja, obliczona na tuzin wystąpień/referatów odbyła się w dniach 19-20 listopada 2012 roku w gmachu Biblioteki Głównej UG oraz Teatrze Miejskim w Gdyni. Konferencji towarzyszyło otwarcie wystawy
Janusz Głowacki Warszawa - Nowy Jork, którą można oglądać w BUG.
- Galeria zdjęć z konferencji i wernisażu wystawy. Kliknij zdjęcie poniżej.
Janusz Głowacki, urodzony w roku 1938 w Poznaniu, student historii, niedoszły aktor, ostatecznie magister polonistyki, świetny powieściopisarz, scenarzysta, felietonista i dramaturg, napisał – jak dotąd – przynajmniej osiem sztuk teatralnych, siedem scenariuszy, dziesięć słuchowisk. Autor (lub współautor) scenariuszy m.in.: Psychodramy, Rejsu, Polowaniana na muchy czy Wałęsy, zadebiutował w zawodzie dramatopisarza sztuką Cudzołóstwo ukarane (1972). Tylko na łamach „Dialogu”, a więc miesięcznika poświęconego dramaturgii współczesnej: teatralnej, filmowej, radiowej i telewizyjnej, opublikował w latach 1972-2006 przynajmniej dwadzieścia dwa teksty (dramatów, słuchowisk, scenariuszy, rozmów). Tłumaczył Wieszak Evy Nagorski. Najlepsze swoje rzeczy teatralne opublikował w Świecie Książki pod czytelnym (i dowcipnym) tytułem 5 ½ (Pięć i pół), Warszawa 2007. Do naszej antologii interpretacyjnej, ostatecznie obliczonej na dwa tomy Dramat polski. Interpretacje (red. J. Ciechowicz, Z. Majchrowski, Gdańsk 2001) – trafiła jego Antygona w Nowym Jorku, przeczytana poprzez warszawską prapremierę Izabelli Cywińskiej (1993) przez dr Elżbietę Baniewicz z „Twórczości”.
Nasza konferencja o dramatopisarstwie Autora
Obciachu,
Choinki strachu i
Kopciucha będzie konferencją bez granic, w sensie szerokości i skali refleksji o jego teatropisaniu. Interesuje więc nas nie tylko „nowy realizm” jego sztuk, ale i Głowacki jako widz (teatralny). Głowacki w Warszawie - i Głowacki w Nowym Jorku. Jego teatr prapremier (pierwszych wykonań), ale i nowych odczytań. Szekspir Głowackiego (
Fortynbras się upił) i Czechow Głowackiego (
Czwarta siostra). Jego niekończące się psychodramy, a więc śmiech i trwoga, jak i świat zatruty (
Polowanie na karaluchy). Jego fascynacje sportem i przyjaźń z Krzysztofem Mętrakiem (
Mecz) oraz nieposkromione poczucie humoru (siła ekspansywna komizmu). Jednym słowem: żart, ironia i głębsze znaczenie. Dzieje sceniczne jego tekstów – w Polsce i na świecie – a specjalnie kondycja emigranta w jego dramatach „amerykańskich”. Recepcja jego sztuk w świecie krytyki ( głównie zagranicą), ale i liczne „obrazy” (polemiki) samego Autora. Mydło i powidło – także Janusz Głowacki jako krytyk teatralny - ale w najlepszych interpretacjach zaproszonych do udziału w konferencji ekspertów i badaczy, do których skierujemy imienne zaproszenia. Na dwanaście przewidywanych referatów połowę (sześć) wygłosiliby badacze z Trójmiasta, drugie tyle z Polski (Kraków, Warszawa, Poznań, Lublin). Konferencja zaowocuje – za rok – tomem
Dramaturgia Janusza Głowackiego – trochę teatru ( próba całości), także za sprawą – i za pieniądze -
R@Portu, co obiecujemy „ na piśmie”.
prof. dr hab. Jan Ciechowicz
Gdynia-Gdańsk, 28 czerwca 2012
