15 maja 2012

Gościnny wykład w Katedrze Kulturoznawstwa poświęcony antropologii miasta wygłosiła 15 maja 2012 dr inż. arch. Gabriela Rembarz. Na co dzień pani doktor pracuje w Katedrze Urbanistyki i Planowania Regionalnego na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Zajmuje się także doradztwem w dziedzinie planowania przestrzennego oraz projektowaniem. W zeszłym roku, wraz z kilkuosobowym zespołem, wygrała konkurs na ideową koncepcję architektoniczną przystanków Kolei Metropolitalnej.

Swój wykład w Katedrze Kulturoznawstwa zatytułowała – Jakość życia. Przestrzeń, miasto, mieszkanie. Przedstawiła w nim kierunki przemian przestrzeni miejskich w Europie. Zwróciła uwagę, iż na przestrzeni wieków sposób rozumienia jakości życia ulegał zmianom warunkowanym przez kulturę. Nowe (choć nie tak zupełnie nowe) tendencje odchodzą od koncepcji „miasta-maszyny” i zmierzają do przywrócenia miast ludziom.

Jednym ze sposobów osiągania tego celu jest wypychanie samochodów ze śródmieść europejskich miast na obrzeża. Buduje się dla nich parkingi w węzłach przesiadkowych na środki komunikacji miejskiej, takich jak autobusy, metro, tramwaje szynowe i tramwaje wodne (te ostatnie tam, gdzie jest woda). W ścisłych centrach komunikacja odbywać ma się głównie poprzez komunikację publiczną, rowery oraz… pieszo. Ułatwić to mają ciągi piesze, deptaki oraz ścieżki rowerowe.

Innym sposobem zmian oblicza miast jest odchodzenie od corbusierowskiej koncepcji „miast ogrodów” i przywracanie, przynajmniej w centrach, zwartej zabudowy. Dąży się też do ogranicza wysokości domów. Winna ona być ludzka, tzn. taka, by pieszy spacerując po mieście nie miał wrażenia, że chodzi po dnie kanionu, a mieszkaniec ogarniał przestrzeń z „ludzkiej” wysokości swojego locum.

Trzecim wreszcie sposobem przywracania miast mieszkańcom jest przeznaczanie niektórych parkingów i chodnikowych miejsc postojowych na placyki (gdzie rozłożyć się mogą kawiarnie i małe bary) i skwery (gdzie pielęgnuje się trawę, stawia ławki i montuje fontanny).

Te wszystkie zabiegi, zdaniem prelegentki, mają pomóc odtwarzać przestrzeń wspólną, przestrzeń gdzie łatwiejsze będzie spotkanie człowieka z człowiekiem.

Tekst i zdjęcie dr Zbyszek Dymarski