Wydział Filologiczny, Uniwersytet Gdański oraz Instytut Filologii Polskiej, Uniwersytet Gdański zoarganizowały Ogólnopolską Konferencję Tanatologiczną „Nekroprzemoc? Polityka, kultura i umarli”, która odbyła się 5–6 grudnia 2019 w Sali Teatralna na Wydziale Filologicznym UG (budynek Neofilologii, ul. Wita Stwosza 51). Co to jest „nekroprzemoc”? Amerykański antropolog Jason De León w 2015 roku opisywał za pomocą tego terminu „przemoc dokonywaną poprzez szczególne traktowanie zwłok, postrzegane przez sprawcę lub/i ofiarę (oraz grupy kulturowe, jakie reprezentują) jako uwłaczające, świętokradcze albo nieludzkie”. Wydaje się jednak, że zaproponowana przez De Leóna definicja jest zbyt wąska. Pomija na przykład przemoc symboliczną, która nie jest ani mniej brutalna, ani mniej powszechna niż przemoc fizyczna, podobnie jak pomija fakt, że działania i tematy nekroprzemocowe stanowią nie tylko narzędzie polityki, ale też – choć brzmi to niepokojąco – stały składnik kultury i sztuki Zachodu. Jest to zarazem problem, który domaga się namysłu z wielu perspektyw poznawczych i etycznych, dlatego konieczne jest stworzenie warunków do grupowej dyskusji, a niekiedy polemiki. Takim forum okazała się konferencja, w której udział wzięli zarówno uznani badacze i badaczki, jak i młodzi naukowcy i doktoranci. Dzięki temu możliwe stało się nawiązanie międzypokoleniowego dialogu, w którym – jak się wydaje – coraz silniej uobecnia się spór o tak zwaną zmianę paradygmatu. Kwestia stosunku do umarłych znajduje się w centrum tej polemiki, również w kontekście polskim.